یک: دوستت دارم ، نه به خاطر شخصیت تو ، بلکه به خاطر شخصیتی که من 

در هنگام بودن با تو پیدا م یکنم. 

دو: هیچ کس لیاقت اشک های تو را ندارد و کسی که چنین ارزشی دارد 

باعث اشک ریختن تو نمی شود.

سه: اگر کسی تو را آن گونه که می خواهی دوست ندارد ، به این معنی

نیست که تو را با تمام وجودش دوست ندارد .

چهار: دوست واقعی کسی است که دست های تو را بگیرد ولی قلب تو را

لمس کند.

پنج: بدترین شکل دلتنگی برای کسی آن است که در کنار او باشی و ب دانی

که هرگز به او نخواهی رسید.

شش: هرگز لبخند را ترک نکن . حتی وقتی ناراحتی . چون هر کس ممکن

است عاشق لبخند تو شود.

هفت: تو ممکن است در تمام دنیا فقط یک نفر باشی ، ولی برای بعضی

افراد تمام دنیا هستی.

ادامه مطلب...

 من نمی خواهم 

سایه ام را لحظه ای از خود جدا سازم 

من نمی خواهم 

او بلغزد دور از من روی معبرها 

یا بیفتد خسته و سنگین 

زیر پای رهگذرها 

لحظه ها را دریاب

چشم

فردا کور است

نه چراغیست در آن پایان

هر چه از دور نمایانست

شاید آن نقطه نورانی

چشم گرگان بیابانست  

آوای کلمه...

در مهربانی نگاهت

ذوب می شود یخ احساسم

با تو

 می توان آسوده

در انتهای راهی که

به بن بست رسیده است

وبالا رفت

از دیوار روز مرگی ها

و نترسید

از آنچه پشت دیوار است...

تاقه داری بی به هارم په پلکو بارم هه ر خه مه 

له و ده مه ی چاوم هه لینا ئاسمانی من ته مه 

چی نه ما بیکه ن به حالم بوئه وه یی بتویمه وه 

که چی هه ر ده ژیمو له پیشه وه چاکتریش ده رویمه وه

خوشه ویستی تو

په ژاره ی دووریت به دل ئه کیشم

له سر خیالت فرمیسک ئه ریژم

قه د خیال نه که ی توو له یاد بکه م

مه گه ر ئه و روژ ه ی کوچ به خاک بکه م

این لحظه چه زیباست،

همه چیز در حال تغییر است

رویاها دارند به حقیقت می پیوندند

آیا این رابطه ما متعلق به قرن ها پیش است

که به اینصورت داریم به هم می رسیم

دوست دارم فصل عشق همیشه اینگونه باشد

و تو در هر تولد با من ملاقات کنی...

به سکوت آرام خانه کاغذی ات قسم که می دانم رویاهای تو به زیبایی خیالات من باورکردنی است. تو از سکوت من به باور عرفانی عشق رسیده ای. من از سکوت تو به نقطه نهایی ایمان رسیده ام. شاید نتوان درک کرد که گفته های ما از آن دنیای کاغذی که ساخته ایم، شنیدنی است. ولی می شود دست به کار شد و رنگ سبز به شاخه های خاکستری درختهای کاغذی کشید. من که نقاشی کردن می دانم. تو هم که نقاشی کردن می دانی. پس چرا دست به کار نمی شوی؟ وقتی بچه بودم، برایم آبرنگ نمی خریدند. می رفتم سراغ باغچه کنار رودخانه هر چه گلهای رنگی بود می چیدم و نقاشی می کردم. اگر کمی در باغ کاغذی کنار خانه کاغذی مان جستجو کنیم حتماً گلهای کاغذی دارد که رنگ قرمز عشق به باورهایمان بکشیم 

پیش از اینها فکر میکردم خدا

خانه ای دارد کنار ابر ها

مثل قصر پادشاه قصه ها

خشتی از الماس خشتی از طلا

پایه های برجش از عاج و بلور

بر سر تختی نشسته با غرور

ماه برق کوچکی از از تاج او

هر ستاره پولکی از تاج او

اطلس پیراهن او آسمان

ادامه مطلب...